പൂക്കാത്ത മരമാണ് ഞാന്‍ ....


അഗ്നിപര്‍വ്വതങ്ങള്‍ കൂടൊരുക്കിയ തായ് ശിഖരം
ഗന്ധക കാടുകള്‍ പ്രസവിച്ച നിലവിളി.
പിതാമഹന്മാര്‍ വിയര്‍ത്ത കടല്‍ .
രാത്രികള്‍ ഒഴുകിയ നീര്‍ പാതകള്‍
മഴ കൊണ്ട് കൂടോരുക്കിയും
നിലാവിനെ ഉപ്പു കാറ്റാല്‍ ഇണ ചേര്‍ത്തും
മരുഭൂവിനെ കണ്ണീരാല്‍ കുതര്‍ത്തിയെടുത്തും
വന്‍ വൃക്ഷങ്ങളെ ചിറകില്‍ ഒളിപ്പിച്ചും
പ്രണയം കരകവിഞ്ഞോഴുകുന്നു..
മുലയില്‍നിന്നു ഊര്‍ന്നു വിഴാതെ
കുഞ്ഞിനോടെന്ന പോലെ
ഗ്രീഷ്മം വെയിലിന്റെ ജഡയില്‍ എന്നെ മറക്കുന്നു....
വിയോഗം വേരിനെ പിഴുതെറിയുന്നു
വസന്തം അലസതയെ പെറ്റ് കൂട്ടുന്നു.
മരണത്തില്‍ ഒരു പൂ ഇറുക്കപെടുന്നു
പിറവിയില്‍ ഒരായിരവും
പക്ഷെ പൂക്കാത്ത മരമാണ് ഞാന്‍
അടുക്കന്തോരും അകലുന്ന
നിഴലിനെ പ്രാപിക്കാനാഞ്ഞവന്‍,,